Ik zie regelmatig mensen na het leegdrinken van een flesje die weg gooien. De lege verpakking is waardeloos. Maar in ontwikkelingslanden zoeken mensen in het afval naar materialen die waarde hebben. En ook in onze rijke wereld zoeken mensen in afval. Meestal naar statiegeld flessen, want die brengen geld op. Hoewel het mensonwaardig is, moeten we accepteren dat dit iets is dat we niet zo eenvoudig kunnen veranderen.
Creëer een subsidiesysteem
Het is een feit dat in alle landen en regionen mensen zonder een inkomen materialen verzamelen en die verkopen, want materialen hebben waarde. Dit mechanisme kan je ook toepassen voor plasticafval.
Het ophalen van oud papier is een goed voorbeeld dat dit loont. Daarmee financieren scholen speciale activiteiten. Maar in veel gebieden is de opbrengt van het oud papier niet meer de moeite waard. De gemeenten subsidiëren het om het system draaiende te houden omdat het zinvol is voor de gemeenschap als geheel.
Creëren we een subsidiesysteem dat de waarde van plasticafval zo verhoogt, dat het zinvol wordt om het te verzamelen. De mensen die nu naar eetbares in afval zoeken kunnen dan naar plastic zoeken omdat dat meer opbrengt. Zo ontstaat en pullsysteem.
‘Belast plastic verpakkingen én gebruiksvoorwerpen, want die belanden ook in zee’
Kijk naar de Plastic Bank
(www.plasticbank.com) De subsidie moet gefinancierd worden uit een heffing op het gebruik van plastic, niet alleen voor verpakkingen, maar ook in gebruiksvoorwerpen, want die belanden ook in zee. De regeling moet mondiaal ingevoerd worden om misbruik te voorkomen. Op deze wijze kunnen projecten als “The ocean claenup” economisch zelfdragend worden.
Het hoeft de staat niets te kosten, alleen de politieke wil en diplomatie om alle landen aan boord te krijgen zoals met het Parijse klimaatverdrag.
Jacob van Kogelenberg, verpakkings- en engineeringadviseur die voorheen werkzaam was bij Tevopharm, Klöckner Hänsel en SIG / Bosch Packaging.
.png)
