Neem de verplichte inzet van gerecycled plastic. De vraag naar recyclaat zal enorm stijgen, maar de beschikbaarheid en kwaliteit zijn nog lang niet gegarandeerd. Hoe houden bedrijven hun producten veilig en aantrekkelijk verpakt als het juiste materiaal niet altijd voorhanden is?
Ook de focus op hergebruik roept vragen op. Terugname- en wasprocessen zijn nog niet breed uitgerold en de infrastructuur ontbreekt. Wordt dit straks een logistieke nachtmerrie of een haalbare standaard?
Daarnaast worden verpakkingen strenger beoordeeld op recyclebaarheid. Complexe materialen en multilayers, die essentieel zijn voor productbescherming, staan onder druk. Hoe combineer je duurzaamheid met functionaliteit zonder dat voedselverspilling toeneemt of producten beschadigd raken?
Recent sprak ik met een klant die door zijn machinepark gebonden is aan een specifiek kunststof voor zijn blisterverpakkingen. Toen de PPWR ter sprake kwam, bespraken we de opties. Overstappen naar een gerecycled materiaal klinkt als een logische stap, maar in de praktijk betekent dit voor hem een investering in een compleet nieuw machinepark, verspreid over meerdere landen. Dit is niet zomaar een technische aanpassing – het raakt de kern van zijn businessmodel.
Wat mij betreft is de tijd van vrijblijvendheid voorbij. Duurzaam verpakken is niet alleen een kwestie van voldoen aan wetgeving, maar vraagt om slimme keuzes. Samenwerking in de keten wordt cruciaal: van materiaalleveranciers tot brand owners en recyclingbedrijven.
Bedrijven die afwachten, gaan in de knel komen. Maar de partijen die nu investeren in innovatie, circulaire businessmodellen en alternatieve materialen, zijn straks de winnaars. Duurzaam verpakken is complex, maar wie de uitdaging aangaat, kan er ook strategisch voordeel uit halen. De vraag is niet of je meebeweegt, maar hoe snel.
Bart Adriaansen, accountmanager New Packaging Group
.png)
