Henri Reuchlin, bierspecialist en drijvende kracht achter veel bierinitiatieven (o.a StiBON Bieropleidingen, BierTalent) schreef een prachtige column over het wennen aan nieuwe verpakkingsvormen. Over bier in blik, emotie en ratio. Met zijn toestemming nemen we de column (van www.bierburo.com) ‘Kantelpunt’ over.
Ooit, in een heel ver en grijs verleden, moest ik als kind wennen aan cassis in een plastic fles. Het hielp dat die fles anderhalve liter bevatte, dat was meer dan ik gewend was. Desondanks leek de fles lichter dan de literfles cassis waar mijn moeder gewoonlijk mee thuis kwam. Waarom ik moest wennen aan plastic? Ik weet het niet. Misschien was het angst dat de prik te snel zou verdwijnen? Maar de fles was altijd leeg voordat dit het geval was. Of was het omdat eerder alleen hele goedkope frisdranken in plastic werden aangeboden?
Vele jaren later had ik weer zo’n mentale hobbel. Een fles wijn met een schroefdop, dat kon niet veel zijn. Een schroefdop, dat was toch iets voor frisdrank? Een goede fles wijn heeft een kurk, waardoor de wijn langzaam wat kan rijpen. Desnoods zo’n plastic kurk, die je met een drilboor nog niet in beweging kunt krijgen. Maar waarom die weerstand tegen de schroefdop? De meeste wijnen die ik dronk waren gemaakt om jong te drinken. Ik had niet eens een kelder om wijn te laten rijpen. Was het omdat eerder alleen de goedkoopste flessen plonk in een fles met schroefdop werden aangeboden?
Ik moest er aan denken toen ik onlangs op bezoek was bij brouwerij Frontaal in Breda. Ik was er drie jaar geleden voor het laatst, en wat is er veel gebeurd in de tussentijd. Toen was Frontaal nog een brouwerijtje in twee containers op een hip industrieterrein. De derde container was het proeflokaal. Inmiddels is Frontaal een succesvolle onderneming in de voormalige snoepfabriek van FAAM. Waar vroeger de snoepjes lagen te drogen, laaf je nu je dorst. Erachter ligt een forse brouwerij, met nog voldoende ruimte voor groei. De dip van corona is goed doorstaan, door toegenomen winkelverkoop en natuurlijk de online webshop. Ook export komt nu weer op gang.
Bij binnenkomst wordt mijn neus werd gestreeld door de heerlijkste geuren van een hazy NEIPA die juist gevuld wordt. Op blik. Nu weet mijn hoofd dat blik de beste verpakking is om hoppig bier in te verpakken. Dat wil zeggen, als de vuller goed werkt en niet ook een beetje zuurstof ingeblikt wordt. Maar emotioneel ben ik nog niet zo ver. Tot die middag bij Frontaal. Dat ik die avond een kneitervers blik bier opentrok, zal mee geholpen hebben. Maar heel eerlijk gezegd, uit iedere verpakking had zo’n vers bier goddelijk gesmaakt. Het echte aha moment kwam toen ik door de webshop liep. Wat heerlijk klein en handelbaar zijn die six en twelve packs! Geen zwaar gesleep. Bovendien, je kunt een blikje laten vallen en het gaat niet direct aan diggelen. Later op de avond bleek een barrel aged Rhodesian barley wine uit blik ook een feestje. Ik moet er wel aan wennen: zo’n mes-en-vork bier uit blik. Maar waarom? Omdat blik tot voor kort alleen het domein was van het betere gooi en smijtwerk van de goedkoopste biermerken? Geen idee. Het enige wat ik kan zeggen is, ik ben om. Ik raak gewend aan goed bier uit blik, net zoals ik gewend ben geraakt aan fris in plastic en wijn met een schroefdop. Fascinerend hoe dit soort verpakkingsinnovaties als eerste worden uitgeprobeerd op het goedkoopste product. Pas na bewezen veelzijdigheid klimt het de kwaliteitsladder op.
